Με αφορμή την επέμβαση στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, με προσωπική εντολή του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως Νίκου Δένδια και σε πλήρη συμμόρφωση προς τις υποδείξεις της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης 'Χρυσή Αυγή', επανήλθε στο προσκήνιο της δημόσιας (και δη διαδικτυακής) συζήτησης η έννοια του 'νοικοκυραίου'.
Σύμφωνα με το 'Ελληνικό Λεξικό' του Τεγόπουλου-Φυτράκη (Εκδόσεις 'Αρμονία Α.Ε.' - 1993), ως νοικοκύρης ορίζεται ο 'οικοδεσπότης, ιδιοκτήτης σπιτιού, σπιτονοικοκύρης, αυτεξούσιος, κύριος, συνετός διαχειριστής, ευκατάστατος αστός ή αγρότης'.
Συγκρίνοντας την ερμηνευτική-ετυμολογική διάσταση με την καθημερινή έννοια του όρου 'νοικοκύρης', διαπιστώνουμε το τεράστιο χάσμα μεταξύ ιδεατού ορισμού και θλιβερής πραγματικότητας. Οι πολίτες-ψηφοφόροι της Ελλάδας έχουν πάψει προ πολλού να είναι ιδιοκτήτες και συνετοί διαχειριστές, πόσω δε μάλλον αυτεξούσιοι και ευκατάστατοι. Πλέον είναι νεόπτωχοι, άνεργοι, φοβισμένοι, υποταγμένοι.
Αυτοβούλως δέχθηκαν να αντικαταστήσουν αξιοπρέπεια και ελευθερία με εξευτελισμό και υποτέλεια. Αντί να επιδείξουν θάρρος - για μία έστω φορά στη μίζερη ετεροκαθοριζόμενη ζωή τους - και να αναλάβουν την ευθύνη για τις εγκληματικές πολιτικές επιλογές τους, οι κάθε λογής 'νοικοκυραίοι' κρύφθηκαν εντός της πλαστής αίσθησης σταθερότητας που τους παρέχουν οι τέσσερις τοίχοι της οικίας τους.
Ας καταρρέει η κοινωνία τριγύρω τους. Ας αυτοκτονούν καθημερινά συνάνθρωποί τους. Ας αργοπεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες. Ας έχει υποθηκευτεί το μέλλον των μελλοντικών γενεών. Οι 'νοικοκυραίοι', εξαιτίας της ηλιθιότητας και της δουλικότητας των οποίων κατεδικάσθη σε εξαθλίωση και παρακμή ένας ολόκληρος πληθυσμός, παριστάνουν πως δεν φέρουν ουδεμία ευθύνη.
Ίσως ελάχιστοι να το πιστεύουν κιόλας. Να αυθυποβάλλονται στην ψευδαίσθηση ότι η οικονομικοκοινωνική κρίση είναι ένας εφιάλτης. Ένα άσχημο όνειρο που νομοτελειακά θα έχει μικρή διάρκεια και θα ξεθωριάσει από την συλλογική μνήμη ενώπιον της πολυπόθητης ανάπτυξης και ευημερίας.
Οτιδήποτε προκειμένου να αιτιολογήσουν την απραξία τους και τη δειλία τους. Το χειρότερο όλων είναι ότι κατηγορούν τους υπολοίπους που διεκδικούν τη ζωή και το μέλλον τους. Η αγωνιστικότητα και η ενεργητικότητα των γειτόνων και συναδέλφων τους διαταράσει το τρίπτυχο 'Ηρεμία, Τάξις και Ασφάλεια'. Επί της ουσίας όμως ενοχλούνται από τη δική τους απραξία και παθητικότητα.
Τα αφεντικά των δήθεν ανεξάρτητων 'νοικοκυραίων' δεν είναι άλλα από τους διαπλεκόμενους και διεφθαρμένους πολιτικούς-επιχειρηματίες-μιντιάρχες-τραπεζίτες. Υποστηρικτικό ρόλο έχουν οι 'πουλημένοι' - εν αντιθέσει με τους 'στρατευμένους' - δημοσιογράφοι καθώς και οι παρακρατικοί θρασύδειλοι τραμπούκοι/ακροδεξιοί/νεοναζί. Αυτοί είναι οι νταβατζήδες και οι 'νοικοκυραίοι' είναι οι πουτάνες (από επιλογή και όχι από ανάγκη).
Δεν εκπλήσσει λοιπόν που το δικομματικό σύστημα εξουσίας, υποβοηθούμενο από την χρηματοδοτούμενη Χρυσή Αυγή και τους ολιγάρχες 'εθνικούς προμηθευτές', κατορθώνει να καταργεί κάθε εργασιακό κεκτημένο και κάθε κοινωνική πρόνοια. Η καθεστωτική προπαγάνδα είναι ελεεινή και ερασιτεχνική αλλά η αποτελεσματικότητά της εξαρτάται από την απλοϊκότητα και την χαμηλή νοημοσύνη του αποδέκτη.
Κατ'αυτόν τον τρόπο οι 'νοικοκυραίοι' δέχονται την οποιαδήποτε παράλογη και εσφαλμένη απόφαση/μεταρρύθμιση και δεν ενοχλούνται από τα επαναλαμβανόμενα ψέματα και την κατάφωρη αδικία. Αρκεί να υπάρχει 'γαλήνη'. Ακόμη και εάν η συγκεκριμένη κοινωνική ειρήνη δεν είναι τίποτα περισσότερο από κωματώδη κατάσταση ενός κοινωνικού συνόλου καταδικασμένου σε θάνατο.
Άλλωστε δεν υφίσταται λόγος για να αμφισβητήσουν τους αυτοαποκαλούμενους ηγέτες. Ο λόγος τους είναι 'άγραφος νόμος' και 'συμβόλαιο τιμής'. Άσε που τυχόν κριτική αντιμετώπιση και ορθολογική ερμηνεία των τρεχουσών πολιτικών θα απαιτούσε σκέψη και, κατ'επέκταση, ανάληψη δράσης/κινητοποίηση.
Ας κρατήσουν λοιπόν οι 'νοικοκυραίοι' την θέση τους στο κοπάδι, έως ότου έρθει η ώρα της δικής τους σφαγής. Ας μετανιώσουν στα γεράματα για τη ζωή που δεν έζησαν. Εμείς που δεν έχουμε ακόμη δέσει την αλυσίδα στο λαιμό μας θα πορευτούμε διαφορετικά. Και παρ'όλο που ο τάφος όλων μας θα είναι ομοιόμορφος, η δική μας ΖΩΗ θα έχει νόημα.
Σύμφωνα με το 'Ελληνικό Λεξικό' του Τεγόπουλου-Φυτράκη (Εκδόσεις 'Αρμονία Α.Ε.' - 1993), ως νοικοκύρης ορίζεται ο 'οικοδεσπότης, ιδιοκτήτης σπιτιού, σπιτονοικοκύρης, αυτεξούσιος, κύριος, συνετός διαχειριστής, ευκατάστατος αστός ή αγρότης'.
Συγκρίνοντας την ερμηνευτική-ετυμολογική διάσταση με την καθημερινή έννοια του όρου 'νοικοκύρης', διαπιστώνουμε το τεράστιο χάσμα μεταξύ ιδεατού ορισμού και θλιβερής πραγματικότητας. Οι πολίτες-ψηφοφόροι της Ελλάδας έχουν πάψει προ πολλού να είναι ιδιοκτήτες και συνετοί διαχειριστές, πόσω δε μάλλον αυτεξούσιοι και ευκατάστατοι. Πλέον είναι νεόπτωχοι, άνεργοι, φοβισμένοι, υποταγμένοι.
Αυτοβούλως δέχθηκαν να αντικαταστήσουν αξιοπρέπεια και ελευθερία με εξευτελισμό και υποτέλεια. Αντί να επιδείξουν θάρρος - για μία έστω φορά στη μίζερη ετεροκαθοριζόμενη ζωή τους - και να αναλάβουν την ευθύνη για τις εγκληματικές πολιτικές επιλογές τους, οι κάθε λογής 'νοικοκυραίοι' κρύφθηκαν εντός της πλαστής αίσθησης σταθερότητας που τους παρέχουν οι τέσσερις τοίχοι της οικίας τους.
Ας καταρρέει η κοινωνία τριγύρω τους. Ας αυτοκτονούν καθημερινά συνάνθρωποί τους. Ας αργοπεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες. Ας έχει υποθηκευτεί το μέλλον των μελλοντικών γενεών. Οι 'νοικοκυραίοι', εξαιτίας της ηλιθιότητας και της δουλικότητας των οποίων κατεδικάσθη σε εξαθλίωση και παρακμή ένας ολόκληρος πληθυσμός, παριστάνουν πως δεν φέρουν ουδεμία ευθύνη.
Ίσως ελάχιστοι να το πιστεύουν κιόλας. Να αυθυποβάλλονται στην ψευδαίσθηση ότι η οικονομικοκοινωνική κρίση είναι ένας εφιάλτης. Ένα άσχημο όνειρο που νομοτελειακά θα έχει μικρή διάρκεια και θα ξεθωριάσει από την συλλογική μνήμη ενώπιον της πολυπόθητης ανάπτυξης και ευημερίας.
Οτιδήποτε προκειμένου να αιτιολογήσουν την απραξία τους και τη δειλία τους. Το χειρότερο όλων είναι ότι κατηγορούν τους υπολοίπους που διεκδικούν τη ζωή και το μέλλον τους. Η αγωνιστικότητα και η ενεργητικότητα των γειτόνων και συναδέλφων τους διαταράσει το τρίπτυχο 'Ηρεμία, Τάξις και Ασφάλεια'. Επί της ουσίας όμως ενοχλούνται από τη δική τους απραξία και παθητικότητα.
Τα αφεντικά των δήθεν ανεξάρτητων 'νοικοκυραίων' δεν είναι άλλα από τους διαπλεκόμενους και διεφθαρμένους πολιτικούς-επιχειρηματίες-μιντιάρχες-τραπεζίτες. Υποστηρικτικό ρόλο έχουν οι 'πουλημένοι' - εν αντιθέσει με τους 'στρατευμένους' - δημοσιογράφοι καθώς και οι παρακρατικοί θρασύδειλοι τραμπούκοι/ακροδεξιοί/νεοναζί. Αυτοί είναι οι νταβατζήδες και οι 'νοικοκυραίοι' είναι οι πουτάνες (από επιλογή και όχι από ανάγκη).
Δεν εκπλήσσει λοιπόν που το δικομματικό σύστημα εξουσίας, υποβοηθούμενο από την χρηματοδοτούμενη Χρυσή Αυγή και τους ολιγάρχες 'εθνικούς προμηθευτές', κατορθώνει να καταργεί κάθε εργασιακό κεκτημένο και κάθε κοινωνική πρόνοια. Η καθεστωτική προπαγάνδα είναι ελεεινή και ερασιτεχνική αλλά η αποτελεσματικότητά της εξαρτάται από την απλοϊκότητα και την χαμηλή νοημοσύνη του αποδέκτη.
Κατ'αυτόν τον τρόπο οι 'νοικοκυραίοι' δέχονται την οποιαδήποτε παράλογη και εσφαλμένη απόφαση/μεταρρύθμιση και δεν ενοχλούνται από τα επαναλαμβανόμενα ψέματα και την κατάφωρη αδικία. Αρκεί να υπάρχει 'γαλήνη'. Ακόμη και εάν η συγκεκριμένη κοινωνική ειρήνη δεν είναι τίποτα περισσότερο από κωματώδη κατάσταση ενός κοινωνικού συνόλου καταδικασμένου σε θάνατο.
Άλλωστε δεν υφίσταται λόγος για να αμφισβητήσουν τους αυτοαποκαλούμενους ηγέτες. Ο λόγος τους είναι 'άγραφος νόμος' και 'συμβόλαιο τιμής'. Άσε που τυχόν κριτική αντιμετώπιση και ορθολογική ερμηνεία των τρεχουσών πολιτικών θα απαιτούσε σκέψη και, κατ'επέκταση, ανάληψη δράσης/κινητοποίηση.
Ας κρατήσουν λοιπόν οι 'νοικοκυραίοι' την θέση τους στο κοπάδι, έως ότου έρθει η ώρα της δικής τους σφαγής. Ας μετανιώσουν στα γεράματα για τη ζωή που δεν έζησαν. Εμείς που δεν έχουμε ακόμη δέσει την αλυσίδα στο λαιμό μας θα πορευτούμε διαφορετικά. Και παρ'όλο που ο τάφος όλων μας θα είναι ομοιόμορφος, η δική μας ΖΩΗ θα έχει νόημα.
http://antinoikokuraios.blogspot.gr/
ΑπάντησηΔιαγραφή