Ο ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ 'ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ' ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥ

Τον Πάσχο Μανδραβέλη ίσως τον έχετε ακουστά. Είναι ένας από τους πιο προκλητικούς ακραία νεοφιλελεύθερους δημοσιογράφους του Ομίλου Αλαφούζου. Μαζί με τον Άρη Πορτοσάλτε και τον Μπάμπη Παπαδημητρίου αποτελούν τους εκλεκτούς της εργοδοσίας, όντας πάντα πρόθυμοι να αναπαράγουν την αντιλαϊκή φιλομνημονιακή προπαγάνδα και να διαφημίσουν τα πολιτικά κόμματα που ταυτίζονται με τα επιχειρηματικά συμφέροντα του εφοπλιστή-αφεντικού τους.



Στον Πάσχο Μανδραβέλη λοιπόν επεβλήθη ποινή τρίμηνης διαγραφής από το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Όργανο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), έπειτα προσφυγής των δύο συνδικαλιστικών εκπροσώπων των συναδέλφων της ΕΡΤ (και, ταυτοχρόνως, εκλεγμένων μελών του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ), εξαιτίας ενός κατευθυνόμενου συκοφαντικού άρθρου του δημοσιογράφου της 'Καθημερινής'. Ο προαναφερθείς υπάλληλος του Αλαφούζου είχε σπεύσει να απαξιώσει τη Δημόσια Τηλεόραση την περίοδο των αγωνιστικών απεργιακών κινητοποιήσεων του συνόλου των εργαζομένων σε ΕΡΤ1-ΝΕΤ-ΕΡΤ3, δημοσιεύοντας ένα κατάπτυστο κείμενο με τον χαρακτηριστικό τίτλο 'Μια αδιάφορη απώλεια' (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/12/2011_465667), όπου - μεταξύ άλλων - υποστήριζε τα εξής:
'Αλήθεια! Πήρε κανείς είδηση ότι εδώ και μία εβδομάδα δεν έχουμε ΕΡΤ; Ελειψε σε κανέναν, όχι μόνο η ΕΤ1 (για την οποία κλαίνε πολλοί ότι σαν κλείσει θα χαθεί ο ελληνικός πολιτισμός), αλλά και η ΝΕΤ και η ΕΤ3; Βεβαίως όλοι συνεχίζουμε αγόγγυστα να πληρώνουμε 4,25 ευρώ μηνιαίως για υπηρεσίες που δεν ξέρουμε αν χρειαζόμαστε, αλλά σίγουρα δεν μας λείπουν. Διότι αν μας ενδιέφεραν οι εκπομπές των κρατικών καναλιών, θα υπήρχε κάποια διαμαρτυρία για την έλλειψή τους. Θα κουνιόταν έστω ένα φύλλο στη δημόσια σφαίρα ... Για να έχει νόημα μια απεργία, πρέπει σε κάποιους να λείπουν οι υπηρεσίες που δεν παράγονται. Στην περίπτωση της ΕΡΤ -αν εξαιρέσουμε τον κ. Απόστολο Κακλαμάνη ο οποίος περιδιαβαίνει τα κρατικά κανάλια για να τονίσει την ανάγκη ύπαρξής τους- η «δημόσια» τηλεόραση δεν λείπει σε κανέναν. Αυτό πιστοποιόταν από τις μετρήσεις θεαματικότητας, τώρα φαίνεται πιο ξεκάθαρα από την απεργία της ΠΟΣΠΕΡΤ.'



Μερικές παρατηρήσεις που αποκαλύπτουν τη διαφορά μεταξύ 'στρατευμένης' και 'πουλημένης' δημοσιογραφίας.

Πρώτον, στην απεργία συμμετείχαν δημοσιογράφοι-τεχνικοί-διοικητικοί υπάλληλοι, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και με βασικό αίτημα την συνέχιση λειτουργίας των τριών τηλεοπτικών σταθμών, με παράλληλη μείωση του λειτουργικού κόστους (πχ. εσωτερικές αντί εξωτερικές παραγωγές, επαναδιαπραγμάτευση συμβάσεων αναμετάδοσης διεθνών αθλητικών διοργανώσεων, εμπορική αξιοποίηση του οπτικοακουστικού αρχείου της ΕΡΤ κλπ).

Δεύτερον, οι μετρήσεις θεαματικότητας καταδεικνύουν ότι η ΝΕΤ προηγείται ξεκάθαρα της τηλεόρασης του Σκάι, ενώ η ΕΡΤ1 είναι σχεδόν ισοδύναμη και μόλις η ΕΡΤ3 υπολείπεται σε δημοφιλία (βλ. Nielsen Audience Measurement-AGB, http://www.agb.gr/gr/data/default.htm). Εφ'όσον λοιπόν η εμπορικότητα είναι - κατά τον Πάσχο 'Φραγκοφονιά' Μανδραβέλη - το κριτήριο κρατικής χρηματοδότησης, ας μας εξηγήσει για την παχυλή κρατική διαφημιστική δαπάνη που εισπράττει ο Σκάι και εν γένει τα ΜΜΕ ιδιοκτησίας Αλαφούζου από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία (ιδίως επί κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας)...


Τρίτον, πως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Δημόσια Τηλεόραση δεν λείπει σε κανέναν? Είναι τόσο εγωκεντρικός που πιστεύει πως η δική του γνώμη εκφράζει 10 εκατομμύρια Έλληνες? Βασίζεται μήπως στην μη πραγματοποίηση μαζικών συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας στα μεγάλα αστικά κέντρα? Ή μήπως φιλοξένησαν τα ΜΜΕ του αφεντικού του απόψεις πολιτών για το εν λόγω ζήτημα? Με την ίδια 'λογική', οι πολίτες της Ελλάδας είναι ευχαριστημένοι με τις περικοπές μισθών και συντάξεων και την επιβολή εκτάκτων φόρων επειδή έχουν πραγματοποιήσει μονοψήφιο αριθμό ογκοδών πανελλαδικών συλλαλητηρίων εντός των τελευταίων δύο ετών!

Τέταρτον, είναι τυχαίο που ο Όμιλος Αλαφούζου ουδέποτε άσκησε κριτική στη Δημόσια Τηλεόραση όταν επικεφαλής της (επί Πρωθυπουργίας Κώστα 'Σεμνά & Ταπεινά' Καραμανλή) είχε τεθεί ο νυν Διευθύνων Σύμβουλος του Σκάι Χρήστος Παναγόπουλος? Φαίνεται πως τότε ο Πάσχος Μανδραβέλης δεν είχε αντίρρηση για τις υπερτιμολογήσεις τηλεοπτικών προγραμμάτων και τις αλόγιστες αμοιβές συγκεκριμένων στελεχών (συμπεριλαμβανομένων παρουσιαστών εκπομπών όπως οι Βασίλης Λυριτζής - Δημήτρης Οικονόμου - Πόπη Τσαπανίδου που μετέπειτα ακολούθησαν τον Χρήστο Παναγόπουλο στον Όμιλο Αλαφούζου). Ακόμη και απροκάλυπτα δεξιές ιστοσελίδες, όπως το  Antinews, έχουν επικρίνει το πελατειακό σύστημα Ρουσόπουλου-Παναγόπουλου την εποχή που όριζαν την τύχη της Δημόσιας Τηλεόρασης (βλ. Antinews.gr, http://www.antinews.gr/2012/08/16/174761/).

Θα μπορούσαμε να υπενθυμίσουμε και άλλες λεπτομέρειες για τον Πάσχο Μανδραβέλη και τον Γιάννη Αλαφούζο. Όπως ότι ο μεν δημοσιογράφος είχε ατεκμηρίωτα 'βαφτίσει' παραμύθι τις λιποθυμίες μαθητών στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης (βλ. εφημερίδα 'Καθημερινή', http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_16/10/2011_459584) τον Οκτώβριο του 2011 ενώ μόλις τρεις μήνες αργότερα η ίδια η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου εξήγγειλε πιλοτικό πρόγραμμα σίτισης μαθητών σε 18 σχολεία της Αττικής (βλ. εφημερίδα 'ΤΟ ΒΗΜΑ', http://www.tovima.gr/society/article/?aid=441039). Όπως ότι ο δε εφοπλιστής-μιντιάρχης εξασφάλισε την άδεια για τον τηλεοπτικό σταθμό του έναντι συμβολικού (ελαχίστου) τιμήματος την επίμαχη περίοδο που αλλεπάλληλα σκάνδαλα κλόνιζαν την κυβέρνηση Καραμανλή, με γνωστότερο την 'Υπόθεση Βατοπεδίου' (για την οποία τα ΜΜΕ του κ. Αλαφούζου υιοθέτησαν καθαρά υπερασπιστική γραμμή, κατά παράβαση κάθε έννοιας δημοσιογραφικής έρευνας και αντικειμενικής πληροφόρησης).

Επειδή έχουμε κατά το παρελθόν αναφερθεί ξανά στο πρόσωπο του Γιάννη Αλαφούζου και τη δήθεν εταιρική ευθύνη για την προστασία του περιβάλλοντος (http://skandaloblog.blogspot.gr/2011/12/blog-post_08.html) και την ανακούφιση των απόρων συμπολιτών μας (http://skandaloblog.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html), πάντα με τα λεφτά και τον κόπο των άλλων, και επειδή η παρούσα ανάρτηση αφορά τον Πάσχο Μανδραβέλη, ας επανέλθουμε στον βασικό πρωταγωνιστή.

Ο Πάσχος Μανδραβέλης προσπάθησε να προκαταλάβει την απόφαση του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ, αναρτώντας ένα ειρωνικό και γεμάτο αλαζονεία κείμενο αντεπίθεσης στον προσωπικό του ιστότοπο (http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4073:1&catid=47:2008-09-01-08-29-53&Itemid=68). Εν ολίγοις, αποπειράθηκε να εμφανίσει τον πειθαρχικό του έλεγχο ως πολιτική δίωξη και προσβολή του δικαιώματος ελευθερίας του λόγου. Την ίδια τακτική ακολούθησε και μετά την έκδοση της απόφασης διαγραφής του, αφήνοντας όμως το δύσκολο έργο της προβολής του ως 'θύμα' σε άτομα παρόμοιας ιδεολογίας, δημοσιογραφικού 'ήθους' και κοινωνικής αναισθησίας. Γνωρίζοντας το ιστορικό του εν λόγω υποκειμένου, δεν εκπλαγήκαμε από το θράσος του. Διότι πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την εμμονή του να διαβάλλει κάθε κοινωνικό αγώνα και να συντάσσεται με τους προκλητικά διαπλεκόμενους μιντιάρχες (ή, ορθότερα, εθνικούς νταβατζήδες), συμμετέχοντας ακόμη και στον απεργοσπαστικό μηχανισμό του Αλαφούζου?

Ανάμεσα στους λιγοστούς, ομολογουμένως, υποστηρικτές του συναντάμε τον ιστότοπο Capital.gr (http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=3214697), τον ιστότοπο European Business Review (http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=753) καθώς και ένα άρθρο του παραιτηθέντος από την ΕΣΗΕΑ Ηλία Κανέλλη (βλ. εφημερίδα 'ΤΑ ΝΕΑ', http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4745102) . Ας σημειωθεί πως ο Ηλίας Κανέλλης είχε επί της ουσίας εξαναγκαστεί σε παραίτηση λόγω της περιθωριοποίησής του από την πλειοψηφία των υπολοίπων μελών, ως 'τσιράκι' των εκδοτών που αντιτίθεται σε οποιαδήποτε κινητοποίηση. Αξίζει να προσέξετε πως για τη διαγραφή Μανδραβέλη κόπτονται περισσότερο ηλεκτρονικά έντυπα επιχειρηματικού αντικειμένου παρά εκπρόσωποι της παραδοσιακής δημοσιογραφίας. Αυτό καταδεικνύει ποια συμφέροντα εξυπηρετεί ο 'συνάδελφος δημοσιογράφος'. Ίσως να μην είχαμε καν λάβει γνώση του παιδαριώδους μηχανισμού προπαγάνδας που έχει στήσει ο Πάσχος Μανδραβέλης με τους υποτακτικούς του και τους ομοϊδεάτες του, εάν ο ίδιος δεν έδινε 'ρεσιτάλ κλάψας' στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter (https://twitter.com/Mandravelis). Φαίνεται πως η προσωρινή διαγραφή τον πείραξε πολύ και θα αργήσει να την χωνέψει. Φυσικά ούτε λόγος περί ενδεχομένου οικειοθελούς αποχώρησής του από την ΕΣΗΕΑ. Πώς γίνεται από τη μία να κατηγορείς την ΕΣΗΕΑ και από την άλλη να επιθυμείς να παραμείνεις μέλος της? Αυτό είναι ένα ερώτημα που χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης. Τουλάχιστον ας ενημερώσει κάποιος τον κ. Μανδραβέλη για το λαϊκό ρητό: 'Εκεί που φτύνεις, δεν γλύφεις'.


Από τα πολιτικά κόμματα, μόνο η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη εξέδωσε ανακοίνωση. Αναλυτικότερα, η Οργάνωση Δημοσιογράφων της ΔΗΜ.ΑΡ. εξέφρασε την υποστήριξή της προς τον διαγραφέντα, υποδεικνύοντας (!) στην εκπρόσωπο των δημοσιογράφων της ΕΡΑ κα. Βασιλεία Ζερβού να ζητήσει δημόσια συγνώμη. Η κα. Ζερβού επικοινώνησε με τον Φώτη Κουβέλη προκειμένου να λάβει εξηγήσεις αφ'ενός για την μη κλήση της να συμμετάσχει στην συνεδρίαση του προαναφερθέντος οργάνου, όντας και δημοσιογράφος και υποψήφια της ΔΗΜ.ΑΡ., κι αφ'ετέρου για το εάν ο Πρόεδρος συντάσσεται με την εκδοθείσα ανακοίνωση. Ο κ. Κουβέλης την ενημέρωσε πως δεν είχε γνώση ούτε για την συνεδρίαση ούτε για την ανακοίνωση, ενώ είναι ενδεικτικό του μπάχαλου που επικρατεί στη ΔΗΜ.ΑΡ. πως και η ίδια η κα. Ζερβού δεν γνώριζε έως εκείνη την ημέρα καν την ύπαρξη του ανωτέρω εσωκομματικού οργάνου. Για μια εκτενέστερη ανάλυση, παραπέμπουμε στο blog Zoornalistas (http://zoornalistas.blogspot.gr/2012/08/blog-post_5969.html).



Εν κατακλείδι, η απόφαση του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ δεν παραβιάζει την ελευθερία του λόγου. Αντιθέτως προστατεύει το δημοσιογραφικό επάγγελμα (ή λειτούργημα, για τους ρομαντικότερους - όπως εμείς) από την ασυδοσία, τον παρασιτισμό, την υποτέλεια, την φθήνια. Επειδή άτομα σαν τον Πάσχο Μανδραβέλη και τον Ηλία Κανέλλη επικαλούνται την ιδιότητα του δημοσιογράφου, αυτό δεν σημαίνει και ότι είναι. Ούτε ήταν, ούτε είναι, ούτε θα γίνουν δημοσιογράφοι. Προσωπικά δεν τους θεωρούμε συναδέλφους και ουδέποτε βρεθήκαμε σε δίλημμα να τους μιμηθούμε. Προτιμούμε να ρισκάρουμε την απόλυση ή να παραμείνουμε άνεργοι και να διανέμουμε φυλλάδια για 4 ευρώ/ώρα από το να καταντήσουμε τα δουλικά του οποιουδήποτε διεφθαρμένου καθάρματος.