Πρωτοδιαβάσαμε την είδηση στο nonews-NEWS με τίτλο 'Ο Καρακούσης ό,τι γράφει... δεν ξεγράφει...' (http://nonews-news.blogspot.com/2012/01/blog-post_2735.html). Το κείμενο αφορούσε δύο διαφορετικά δημοσιεύματα του Διευθυντή της εφημερίδας 'ΤΟ ΒΗΜΑ', Αντώνη Καρακούση, τα οποία παρουσίαζαν μία εντελώς αντίθετη εικόνα/αξιολόγηση του τέως (πλέον) Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Και μάλιστα εντός χρονικού διαστήματος 10 μηνών!
Στο πρώτο (κατά χρονική σειρά) δημοσίευμα, με ημερομηνία 13/02/2010 και τίτλο 'Η νίκη της πολιτικής' (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=315165&wordsinarticle=), ο κ. Καρακούσης εκθειάζει τον τότε Πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ αναγράφοντας χαρακτηριστικά:
'Ο κ. Παπανδρέου έκανε τελικώς το θαύμα του, διαψεύδοντας τους πάντες και ιδιαιτέρως τους παραδομένους στη δύναμη των αγορών. Μπορεί να καθυστέρησε, όπως όλοι λέγαμε, να λάβει τα μέτρα, μπορεί όντως να ανέλαβε υψηλό ρίσκο, αντιπαραθέτοντας στην πίεση των αδηφάγων κερδοσκόπων το όπλο της πολιτικής, αλλά στο τέλος κέρδισε τη μάχη. Σηκώνοντας και αντέχοντας όλα τα βάρη της αναξιοπιστίας των προηγούμενων, επέμεινε από την αρχή στην ελληνική μέθοδο αντιμετώπισης της κρίσης, εμπιστευόμενος περισσότερο απ΄ όλα την εγχώρια γνώση για τον τρόπο και τα μέτρα αντιμετώπισης του πολυπαραγοντικού οικονομικού προβλήματος της χώρας. Αρνήθηκε από την αρχή την ιρλανδική συνταγή, συγκρούστηκε με τους πάντες και τα πάντα, στάθηκε απέναντι στην ηθικά κλονισμένη και καθολικά αμφισβητούμενη πρακτική των αγορών, αγνόησε τα εξευτελισμένα από την κρίση γκρίζα κοστούμια των οίκων αξιολόγησης και απαίτησε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και στήριξη. Και παρά τις πολλές αντιστάσεις και τις ακόμη εντονότερες επικρίσεις του αγγλοσαξονικού αλλά και του ευρωπαϊκού Τύπου, επέμεινε στη διεκδίκηση της ευρωπαϊκής λύσης. Κάπως έτσι κατέδειξε ότι το υπαρκτό, είναι αλήθεια, ελληνικό πρόβλημα είναι και ευρωπαϊκό, και ακόμη έπεισε ότι η επίθεση προς την Ελλάδα είναι και επίθεση εναντίον της Ευρώπης. Οσο κι αν πολλοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το πιστέψουν, ο κ. Παπανδρέου κατάφερε να κινητοποιήσει την εδώ και καιρό απαθή πολιτική Ευρώπη και να την αναγκάσει να κινηθεί έξω από τις ατελείς και μονοσήμαντες, όπως απεδείχθη, προβλέψεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Ουσιαστικά, ο ασθενής κρίκος, τον οποίο οι περισσότεροι λοιδορούσαν, έδρασε σαν καταλύτης και κούνησε τον μέχρι πρότινος ασάλευτο γίγαντα. Η Ευρώπη ένιωσε ότι δεν γίνεται να ετεροκαθορίζεται από τις απρόσωπες και αδιαφανείς αγορές, ούτε από ελεγχόμενους, με ιδιοτελείς σκοπούς, οργανισμούς. Επείσθη ότι είναι καιρός να δοκιμάσει την ισχύ της, να ξεπεράσει τη λυσσασμένη και ταυτισμένη με τις αγορές γραφειοκρατία της και να θέσει τους δικούς της όρους στο παιχνίδι. Μένει βεβαίως τώρα στον κ. Παπανδρέου ακέραιη η ευθύνη τήρησης του προγράμματος σταθερότητας. Είναι στο χέρι της κυβέρνησής του να το εφαρμόσει και όντως να θέσει τις βάσεις για τη μεγάλη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη ο τόπος.'
Στο δεύτερο δημοσίευμα της 06/12/2011, με τίτλο 'Ο μοιραίος κ. Παπανδρέου' (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=433455), η 'αγιοποίηση' του παραιτηθέντος πλέον Γιώργου Παπανδρέου αναιρείται και επιχειρείται η πλήρης αποκαθήλωσή του με τις ακόλουθες εκφράσεις:
'Αν επιστρέψει κανείς στις αρχές του Νοέμβρη και αξιολογήσει με την απόσταση του χρόνου εκείνες τις θλιβερές μέρες θα διαπιστώσει ότι η χώρα δεν κατρακύλησε απλώς στην άβυσσο, αλλά παρ' ολίγον να παρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη στην καταστροφή. Ήταν η κίνηση του κ. Παπανδρέου για το δημοψήφισμα τόσο προβληματική, που ακόμη δεν έχει αναιρεθεί η επικινδυνότητά της. Η κρίση αξιοπιστίας που προκλήθηκε τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, από την επιλεγείσα με όρους εσωστρεφείς, σχεδόν καθαρά κομματικούς, απόφασή του, ήταν πρωτοφανής και θα καταδιώκει για πολλά χρόνια την Ελλάδα. Υπό το βάρος της κατακραυγής τα πήρε όλα πίσω και επιστρέφοντας από τη Νίκαια βρέθηκε αντιμέτωπος με απόλυτο αδιέδοδο, που τον ανάγκασε να παραιτηθεί και να αποδεχθεί τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, την οποία μέχρι την τελευταία στιγμή ήθελε ποδηγετημένη και ελεγχόμενη. Το δυστύχημα είναι ότι ο εμπνευστής της επιμένει να την υπερασπίζεται, μη αντιλαμβανόμενος το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε. Και το χειρότερο είναι ότι διαστρέφει απολύτως την πραγματικότητα. Εχει βάλει τους υποτακτικούς του να φωνάζουν δεξιά - αριστερά ότι δήθεν τον ρίξανε τα συμφέροντα, ότι δεν το ήθελαν οι εκδότες, οι τραπεζίτες και όλοι οι κακοί του κόσμου τούτου. Τα όσα έπραξε, τα αποτελέσματα που μπορεί να είχαν οι επιλογές του για την Ελλάδα, ότι ο κόσμος, οι ψηφοφόροι του κόμματός του τον έχουν εγκαταλείψει, ότι το μέχρι πριν ένα μήνα κυβερνών κόμμα έρχεται πέμπτο στις δημοσκοπήσεις στο λεκανοπέδιο της Αττικής και ότι από τα καμώματά του κινδυνεύει να διαλυθεί η δημοκρατική παράταξη, όλα αυτά δεν τα συλλογίζεται, ούτε τα συζητάει. Κακά τα ψέματα, ο κ. Παπανδρέου αποδεικνύεται το μοιραίο πρόσωπο της παρούσης περιόδου. Από την αρχή είχε προβλήματα κατανόησης και αντίληψης των συνθηκών. Ουδέποτε κατανόησε το βάθος της κρίσης, ούτε συνέλαβε το μέγεθος της απειλής για την οικονομία και τη χώρα. Προσέγγισε κατά απόλυτα ελλειμματικό τρόπο το πρόβλημα της χώρας, ουδέποτε ασχολήθηκε συστηματικά μαζί του, μας πήγε από κρίση σε κρίση, πριν από ένα μήνα μάς έστειλε στα Τάρταρα και τώρα δυστυχώς επιμένει να συμπεριφέρεται σαν το πριγκιπόπουλο που του πήραν το παιγνίδι από τα χέρια. Ο κ. Παπανδρέου απέτυχε παταγωδώς και οφείλει να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες του, όπως θα συνέβαινε σε κάθε δημοκρατικό κόμμα στην Ευρώπη και στην Αμερική. Όπου αλλού, ένας ηγέτης με τέτοια επίδοση δεν θα στεκόταν ούτε μέρα. Ο κ. Παπανδρέου επιμένοντας στης Ανατολής τα ήθη, στις αντιδημοκρατικές οικογενειοκρατικές και ιδιοκτησιακές δομές, βασανίζει και βασανίζεται. Στη συνείδηση των πολιτών έχει αποτύχει και όσο ταχύτερα το αντιληφθεί τόσο καλύτερα για τον ίδιο, το κόμμα του και την ευρύτερη δημοκρατική παράταξη.'
Πολύ σταθερός στις απόψεις του ο κ. Καρακούσης! Προσέξτε επίσης πως το ξέσπασμά του κατά του ομολογουμένως ανεπαρκούς τέως Πρωθυπουργού συνέβη όταν ο Γιώργος Παπανδρέου κατηγόρησε - δίχως να κατονομάσει βεβαίως - οργανωμένα συμφέροντα (μεταξύ των οποίων και μιντιάρχες) για την αποτυχία του κυβερνητικού του έργου.
Εμείς να 'συγχαρούμε' τον κ. Καρακούση για το 'ήθος' και την 'αντικειμενικότητά' του αλλά και το αφεντικό του, κ. Σταύρο Ψυχάρη, για το μισθό με τον οποίο τον ανταμοίβει. Άξια τα κερδίζει τα λεφτά του!
Οι υπόλοιποι αναλογιστείτε εάν αξίζει κάποιος να αγοράζει την συγκεκριμένη φυλλάδα ή την ιδίου επιπέδου εφημερίδα 'ΤΑ ΝΕΑ'...
Στο πρώτο (κατά χρονική σειρά) δημοσίευμα, με ημερομηνία 13/02/2010 και τίτλο 'Η νίκη της πολιτικής' (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=315165&wordsinarticle=), ο κ. Καρακούσης εκθειάζει τον τότε Πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ αναγράφοντας χαρακτηριστικά:
'Ο κ. Παπανδρέου έκανε τελικώς το θαύμα του, διαψεύδοντας τους πάντες και ιδιαιτέρως τους παραδομένους στη δύναμη των αγορών. Μπορεί να καθυστέρησε, όπως όλοι λέγαμε, να λάβει τα μέτρα, μπορεί όντως να ανέλαβε υψηλό ρίσκο, αντιπαραθέτοντας στην πίεση των αδηφάγων κερδοσκόπων το όπλο της πολιτικής, αλλά στο τέλος κέρδισε τη μάχη. Σηκώνοντας και αντέχοντας όλα τα βάρη της αναξιοπιστίας των προηγούμενων, επέμεινε από την αρχή στην ελληνική μέθοδο αντιμετώπισης της κρίσης, εμπιστευόμενος περισσότερο απ΄ όλα την εγχώρια γνώση για τον τρόπο και τα μέτρα αντιμετώπισης του πολυπαραγοντικού οικονομικού προβλήματος της χώρας. Αρνήθηκε από την αρχή την ιρλανδική συνταγή, συγκρούστηκε με τους πάντες και τα πάντα, στάθηκε απέναντι στην ηθικά κλονισμένη και καθολικά αμφισβητούμενη πρακτική των αγορών, αγνόησε τα εξευτελισμένα από την κρίση γκρίζα κοστούμια των οίκων αξιολόγησης και απαίτησε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και στήριξη. Και παρά τις πολλές αντιστάσεις και τις ακόμη εντονότερες επικρίσεις του αγγλοσαξονικού αλλά και του ευρωπαϊκού Τύπου, επέμεινε στη διεκδίκηση της ευρωπαϊκής λύσης. Κάπως έτσι κατέδειξε ότι το υπαρκτό, είναι αλήθεια, ελληνικό πρόβλημα είναι και ευρωπαϊκό, και ακόμη έπεισε ότι η επίθεση προς την Ελλάδα είναι και επίθεση εναντίον της Ευρώπης. Οσο κι αν πολλοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το πιστέψουν, ο κ. Παπανδρέου κατάφερε να κινητοποιήσει την εδώ και καιρό απαθή πολιτική Ευρώπη και να την αναγκάσει να κινηθεί έξω από τις ατελείς και μονοσήμαντες, όπως απεδείχθη, προβλέψεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Ουσιαστικά, ο ασθενής κρίκος, τον οποίο οι περισσότεροι λοιδορούσαν, έδρασε σαν καταλύτης και κούνησε τον μέχρι πρότινος ασάλευτο γίγαντα. Η Ευρώπη ένιωσε ότι δεν γίνεται να ετεροκαθορίζεται από τις απρόσωπες και αδιαφανείς αγορές, ούτε από ελεγχόμενους, με ιδιοτελείς σκοπούς, οργανισμούς. Επείσθη ότι είναι καιρός να δοκιμάσει την ισχύ της, να ξεπεράσει τη λυσσασμένη και ταυτισμένη με τις αγορές γραφειοκρατία της και να θέσει τους δικούς της όρους στο παιχνίδι. Μένει βεβαίως τώρα στον κ. Παπανδρέου ακέραιη η ευθύνη τήρησης του προγράμματος σταθερότητας. Είναι στο χέρι της κυβέρνησής του να το εφαρμόσει και όντως να θέσει τις βάσεις για τη μεγάλη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη ο τόπος.'
Στο δεύτερο δημοσίευμα της 06/12/2011, με τίτλο 'Ο μοιραίος κ. Παπανδρέου' (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=433455), η 'αγιοποίηση' του παραιτηθέντος πλέον Γιώργου Παπανδρέου αναιρείται και επιχειρείται η πλήρης αποκαθήλωσή του με τις ακόλουθες εκφράσεις:
'Αν επιστρέψει κανείς στις αρχές του Νοέμβρη και αξιολογήσει με την απόσταση του χρόνου εκείνες τις θλιβερές μέρες θα διαπιστώσει ότι η χώρα δεν κατρακύλησε απλώς στην άβυσσο, αλλά παρ' ολίγον να παρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη στην καταστροφή. Ήταν η κίνηση του κ. Παπανδρέου για το δημοψήφισμα τόσο προβληματική, που ακόμη δεν έχει αναιρεθεί η επικινδυνότητά της. Η κρίση αξιοπιστίας που προκλήθηκε τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, από την επιλεγείσα με όρους εσωστρεφείς, σχεδόν καθαρά κομματικούς, απόφασή του, ήταν πρωτοφανής και θα καταδιώκει για πολλά χρόνια την Ελλάδα. Υπό το βάρος της κατακραυγής τα πήρε όλα πίσω και επιστρέφοντας από τη Νίκαια βρέθηκε αντιμέτωπος με απόλυτο αδιέδοδο, που τον ανάγκασε να παραιτηθεί και να αποδεχθεί τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, την οποία μέχρι την τελευταία στιγμή ήθελε ποδηγετημένη και ελεγχόμενη. Το δυστύχημα είναι ότι ο εμπνευστής της επιμένει να την υπερασπίζεται, μη αντιλαμβανόμενος το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε. Και το χειρότερο είναι ότι διαστρέφει απολύτως την πραγματικότητα. Εχει βάλει τους υποτακτικούς του να φωνάζουν δεξιά - αριστερά ότι δήθεν τον ρίξανε τα συμφέροντα, ότι δεν το ήθελαν οι εκδότες, οι τραπεζίτες και όλοι οι κακοί του κόσμου τούτου. Τα όσα έπραξε, τα αποτελέσματα που μπορεί να είχαν οι επιλογές του για την Ελλάδα, ότι ο κόσμος, οι ψηφοφόροι του κόμματός του τον έχουν εγκαταλείψει, ότι το μέχρι πριν ένα μήνα κυβερνών κόμμα έρχεται πέμπτο στις δημοσκοπήσεις στο λεκανοπέδιο της Αττικής και ότι από τα καμώματά του κινδυνεύει να διαλυθεί η δημοκρατική παράταξη, όλα αυτά δεν τα συλλογίζεται, ούτε τα συζητάει. Κακά τα ψέματα, ο κ. Παπανδρέου αποδεικνύεται το μοιραίο πρόσωπο της παρούσης περιόδου. Από την αρχή είχε προβλήματα κατανόησης και αντίληψης των συνθηκών. Ουδέποτε κατανόησε το βάθος της κρίσης, ούτε συνέλαβε το μέγεθος της απειλής για την οικονομία και τη χώρα. Προσέγγισε κατά απόλυτα ελλειμματικό τρόπο το πρόβλημα της χώρας, ουδέποτε ασχολήθηκε συστηματικά μαζί του, μας πήγε από κρίση σε κρίση, πριν από ένα μήνα μάς έστειλε στα Τάρταρα και τώρα δυστυχώς επιμένει να συμπεριφέρεται σαν το πριγκιπόπουλο που του πήραν το παιγνίδι από τα χέρια. Ο κ. Παπανδρέου απέτυχε παταγωδώς και οφείλει να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες του, όπως θα συνέβαινε σε κάθε δημοκρατικό κόμμα στην Ευρώπη και στην Αμερική. Όπου αλλού, ένας ηγέτης με τέτοια επίδοση δεν θα στεκόταν ούτε μέρα. Ο κ. Παπανδρέου επιμένοντας στης Ανατολής τα ήθη, στις αντιδημοκρατικές οικογενειοκρατικές και ιδιοκτησιακές δομές, βασανίζει και βασανίζεται. Στη συνείδηση των πολιτών έχει αποτύχει και όσο ταχύτερα το αντιληφθεί τόσο καλύτερα για τον ίδιο, το κόμμα του και την ευρύτερη δημοκρατική παράταξη.'
Πολύ σταθερός στις απόψεις του ο κ. Καρακούσης! Προσέξτε επίσης πως το ξέσπασμά του κατά του ομολογουμένως ανεπαρκούς τέως Πρωθυπουργού συνέβη όταν ο Γιώργος Παπανδρέου κατηγόρησε - δίχως να κατονομάσει βεβαίως - οργανωμένα συμφέροντα (μεταξύ των οποίων και μιντιάρχες) για την αποτυχία του κυβερνητικού του έργου.
Εμείς να 'συγχαρούμε' τον κ. Καρακούση για το 'ήθος' και την 'αντικειμενικότητά' του αλλά και το αφεντικό του, κ. Σταύρο Ψυχάρη, για το μισθό με τον οποίο τον ανταμοίβει. Άξια τα κερδίζει τα λεφτά του!
Οι υπόλοιποι αναλογιστείτε εάν αξίζει κάποιος να αγοράζει την συγκεκριμένη φυλλάδα ή την ιδίου επιπέδου εφημερίδα 'ΤΑ ΝΕΑ'...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου